Yette Rohde

Gisteren opende de expositie Andersheid in de Stevenskerk te Nijmegen.

Thijs Rutten en ik maakten deze expositie ihkv Coming Out Dag en de Roze kerkdienst die op 13 oktober gehouden wordt in de Stevenskerk. Bij deze opening sprak ik de volgende woorden:

In onze infotekst over deze exposite staat God als totaal andere. Toen Thijs dit destijds aanleverde heb ik niet al te veel stil gestaan bij dit stuk tekst. Ik was druk met andere dingen.

Maar daarna begon ik daar wel gedachten over te vormen. Ik ben voor een groot gedeelte gereformeerd opgevoed. God als de totale andere was daar zeer aan de orde. Op school werden er verhalen uit het oude testament vertelt en thuis lazen we in de bijbel. Ik vond God destijds niet zo aardig. Of beter gezegd; ik was bang voor hem.

Wat een woede en vooral, wat een ontevredenheid over iets wat hij zelf had gecreëerd en waar wij mensen de schuld van kregen. Ik snapte er niets van. De wereld was zo mooi met alle planten en dieren die daarop leefden.

En als kunstenaar snap ik het eigenlijk nog steeds niet zo goed. Waarom heeft hij in 7 dagen iets gecreëerd waar hij geen schetsen voor heeft gemaakt? Daar begin je toch mee als je iets nieuws wil creëren? Soms vraag ik mij af of hij dat toch heeft gedaan en dat wij een van die mislukte schetsen zijn… Dat er in een ander universum een veel betere wereld is waar zijn creaties wel liefdevol met elkaar om gaan..

Ook nu snap ik het christelijke idee van een god nog steeds niet helemaal eigenlijk. En dat ik lesbisch ben speelt daarin uiteraard ook een rol maar dat hier even terzijde.

Van kinds af aan heb ik het idee dat er een alles verbindende energie is..  Misschien dat ik daardoor altijd zoekende ben en blijf naar wat ‘god’ nou eigenlijk is of kan betekenen in de breedste zin van het woord.

Als puber maakte ik kennis met andere vormen van een godsbeleving. Ik keek mijn ogen uit in de katholieke kerk van mijn opa en oma en begreep dat Jezus wel aardig was en zelfs vergevingsgezind was.

Rond mijn 20^e erfde ik van mijn tante boeken van Bagwan, later bekend als Osho. Daarin las ik de interpretatie van Osho over de liefdevolle uitspraken van Jezus en ik leerde dat de interpretatie  van een tekst angst of liefde kan verspreiden. Het is maar hoe je er invulling aan geeft.

Gedurende mijn hele leven zoek ik naar een bepaalde verbinding die ik uiteindelijk in de yogafilosofie en de kwantumfysica enigszins heb gevonden. Iets wat ik altijd al ervaarde maar daar geen woorden voor had kreeg via wetenschap en filosofie een verklaring: namelijk:  Alles is energie, alles is met elkaar verbonden.  

Die gedachte drijft mij als kunstenaar.

De werken die ik hier exposeer komen voort uit een persoonlijke zoektocht. Het is al een paar jaar onrustig in mij. Mijn wereld staat op z’n kop. Ik zie dingen vanuit het ene perspectief, dan vanuit het andere en daaropvolgend raak ik weer verstrikt in de onrust en zie ik het überhaupt even allemaal niet meer.

Dit is bijvoorbeeld terug te zien in de werken Overgang en Omslag. Ik ga ergens heen maar ik weet niet waar. Regelmatig ervaar ik de wereld als een soort Inferno; ik ben bang voor de toekomst en hoe we met elkaar omgaan in de wereld. Iedereen keert zich van elkaar af. Polarisatie neemt toe.. Waar we vroeger omwille van religie elkaar buitensloten doen we dat nu op basis van algoritmes en nepnieuws.

In deze werken heb ik geprobeerd deze gevoelens te verbeelden.

Laten  we kijken naar de werken Kentering en Wending  Als de dwaas uit de tarot hangen ze ondersteboven: De Dwaas staat voor een nieuw begin, geloof in de toekomst, onervaren zijn, niet weten wat je kunt verwachten en geloven in het universum.

Maar ze hangt wel ondersteboven. Hoe komt ze daaruit los? Hoe kan je jezelf bevrijden als je ondersteboven hangt?

Dit doek gaat over hoe we omgaan met dieren. Net als de Christusfiguur hangen wij hen op en laten we ze aan hun lot over. We zien hen niet meer als levende wezens maar alleen nog maar als een product.

Toen Ik zei net dat ik geloof dat alles elkaar verbonden is heb ik het niet alleen over de mens. Stel dat het klopt? Stel dat Alles met elkaar verbonden is? Wat doen we onszelf dan aan als we dieren en de natuur niet meer zien als iets waar we deel van uitmaken? Is het dan niet bijna logisch dat we steeds verder van elkaar en de natuur verwijderd raken?

Ik wil graag geloven in de toekomst; ik wil bijdragen aan een mooie toekomst.

Alles is met elkaar verbonden. Die gedachte geeft hoop. Dat maakt dat ik een klein verschil kan maken in deze onrustige wereld. Ik kan hopelijk iets creëren als kunstenaar dat aanzet tot nadenken. En dat mijn kunstwerken dan misschien iemand anders weer aanzet tot nadenken, en dat deze persoon dan weer iets doet waardoor iemand anders ook weer anders tegen de wereld aan zal kijken… etc. Als een druppel water die valt in een groot meer. De druppel is klein maar de cirkel die daarop volgt…

Daarom hangt het werk Gedachtensporen nu middenin de kerk. Omdat ik hoop dat ik hiermee kan laten zien dat wij als mensen verschillende gedachtengangen/gedachtensporen mogen en kunnen hebben. Dat we mogen onderzoeken, afwegen, onszelf bedragen, falen, twijfelen, verdwalen en tot nieuwe inzichten mogen komen. Dat ik hoop dat we wat genuanceerder naar de wereld leren kijken als het gaat om onze eigen positie in deze wereld. En ik hoop dat ik daar als kunstenaar een bijdrage aan kan blijven leveren.

De expositie is nog te zien tot en met 13 oktober. Hier vind je alle informatie over expositie, de kerk en haar openingstijden.