Buitenkunst en de creatiespiraal
Deze zomer werkte ik 4 weken bij Buitenkunst.
In de laatste week vroeg coördinator Eefje Bouwkamp de programmamedewerkers zich voor te stellen aan de deelnemers n.a.v. ons eigen werk, ons eigen werkproces.
Deze ‘voorstelrondjes’ veroorzaken altijd veel reuring onder de medewerkers. Binnen een uur moeten zij een format verzinnen waarin zij zich voorstellen, alleen of in een groepje, door middel van een thema dat de coördinator aandraagt. En dat alles mag dan vaak niet langer duren dan een minuut want er zijn gemiddeld 30 medewerkers die zich voorstellen.
Aangezien het laatste ‘voorstelrondje’ van dit seizoen een mooi beeld geeft van mijn werkproces en hoe ik van het een tot het andere kom vind ik het de moeite waard om met jullie te delen. Eerst zal ik hieronder de tekst in 1x schrijven, daaronder zal ik het illustreren met foto's van mijn werk.
Ik stelde mijzelf in week 7 op Buitenkunst Drenthe als volgt voor:
Mijn hond is dood
Ik schilder dode dieren
In een boek lees ik dat mensen vroeger opgegeten werden door wilde dieren
Ik zoek naar cijfers over de Nederlandse bio-industrie
Buitenkunst Pinksteren; Mijn programma heet: Hangend Vlees
Ofwel, bio-industrie meets Christusfiguur
Terug in mijn atelier schilder ik hangende modellen
Ik koop een boek van Jenny Saville
Een gevoel van moedeloosheid overvalt mij….
Dit kan ik nooit bereiken….
Ik ga toch door.
Buitenkunst Zomer
Mijn programma heet bodychaos
We onderzoeken gelaagdheid in het schilderen n.a.v. modeltekeningen
Terug in mijn atelier gebruik ik mijn eigen lichaam om hangende en vooral
Vallende mensfiguren te schilderen.
Gedurende de winter ontstaat er een nieuwe serie.
Buitenkunst zomer
Onderweg hiernaartoe zie ik dode dieren langs de weg op het asfalt
Ik raak wederom gefascineerd…
Is dit nu wat ze noemen een creatiespiraal?
Of ben ik nu terug bij af?
--------------------------- tekst met foto's hieronder -----------------------
Mijn hond is dood. Ik schilder dode dieren (2022/23)
In een boek lees ik dat mensen vroeger opgegeten werden door wilde dieren (voorjaar 23)
Ik zoek naar cijfers over de Nederlandse bio-industrie (In Nederland worden per dag 1,3 miljoen!! dieren geslacht, in Spanje maar 19.000 per dag... dat zet je toch aan het denken niet waar...)
Buitenkunst Pinksteren (2023); Mijn programma heet: Hangend Vlees. Ofwel, bio-industrie meets Christusfiguur
Terug in mijn atelier schilder ik hangende modellen
Ik koop een boek van Jenny Saville. Een gevoel van moedeloosheid overvalt mij….Dit kan ik nooit bereiken…. (in December 23 ga ik naar Londen om haar werk live te zien. Het is werkelijk prachtg maar ik laat mij er niet meer door uit het veld slaan)
Ik ga toch door.
Buitenkunst Zomer (2023); Mijn programma heet bodychaos. We onderzoeken gelaagdheid in het schilderen n.a.v. modeltekeningen (hier heb ik geen foto's van helaas. De werken van de deelnemers waren zeer inspirerend!)
Terug in mijn atelier gebruik ik mijn eigen lichaam om hangende en vooral vallende mensfiguren te schilderen.
Gedurende de winter (23/24)ontstaat er een nieuwe serie. ( Serie: Bodychaos )
Buitenkunst zomer (2024). Onderweg hiernaartoe zie ik dode dieren langs de weg op het asfalt. Ik raak wederom gefascineerd… Is dit nu wat ze noemen een creatiespiraal? Of ben ik nu terug bij af?
Wil je weten wat Buitenkunst is? www.buitenkunst.nl