Yette Rohde

Een groentje, dat was ie. Nou ja, wat betreft schildersmodel zijn dan. Gelukkig maak ik meestal gebruik van foto’s, waardoor hij niet eindeloos lang in, naar zijn eigen woorden, onmogelijke houdingen hoefde te blijven staan. Wellicht dat de ontzettend hoge, maar ook prachtige, naaldhakken, die hij enige tijd droeg, van invloed waren op die onmogelijkheid. Maar wat een fijne samenwerking. Zoals hij het zelf omschreef: “Ze (dat ben ik dus, Yette) had duidelijk wat ze wilde, maar stond ook open voor mijn creatieve inbreng.” Of om het anders te zeggen – tevens zijn verwoording – we zochten samen naar het juiste beeld: we kneedden de poses tot perfectie, met oog voor de kleinste details. En wat fijn dat hij zich goed genoeg bij mij voelde om dat naakt te doen.

Yette