Yette Rohde

Beste Vincent,

Om nog even terug te komen op schrijven. Ik vraag me af hoe belangrijk dit is voor een kunstenaar. Als ik schilder gebruik ik maar weinig woorden. Daarmee bedoel ik te zeggen dat als ik schilder het heel erg stil is in mijn hoofd.

Zodra ik stop wordt het weer druk. Allerlei vragen dringen naar voren over het schilderij dat ik aan het maken ben. Even afstand nemen werkt altijd erg goed bij mij. Soms verdwijn ik zo in mijn schilderij dat ik soms niet zie dat ik al klaar ben. Ik ben nogal geneigd om harmonie na te striven in een schilderij. Dat is niet altijd beter voor het schilderij en/of het verhaal dat ik er mee wil vertellen.

De emotionele en symbolische laag verdwijnt dan onder een ‘poetslaagje’ van harmonie.

Zonde, al zeg ik het zelf.

Maar ik dwaal af. Waar ik het eigenlijk over wil hebben is een vraag die regelmatig in mij op komt als ik denk aan ‘schrijvende kunstenaars’.

Hebben schrijvende kunstenaars woorden nodig om aan zichzelf uit te leggen waar ze mee bezig zijn of is dit vooral om de toeschouwer uit te leggen hoe ze het werk kunnen begrijpen? Of kan het zo zijn dat je eigen process duidelijker wordt als je er woorden aan geeft?

Daar ga ik eens even over na denken. Of zou ik er juist over moeten schrijven?

En wordt het dan een soort aanvullende kunstvorm? (om even terug te komen op mijn vorige brief)

Hartelijke groet,

Yette